آیا امام زمان(عج) توجه خاص و ویژه ای به بعضی از افراد دارند؟

شعار ورود به زندگی الهی اعوذبالله من الشیطان الرجیم و بعد بسم الله الرحمن الرحیم است .رحمانیت ،رحمت و عشق فراگیر پروردگار است، رحیمیت و مهربانی ویژه در حق اهل ایمان است .دو ویژگی رحمانیت و رحیمیت هم در امام متجلی است . در مورد دو شخصیت کلمه ی رحمتً للعالمین بکار برده شده است یکی پیامبر است که می فرماید :ما تو را نفرستادیم مگر اینکه مهربانی بیکرانی باشی برای تمام جهانیان. در حدیث قدسی لوح سبز که پروردگار برای جابربن انصاری خواندند، از مهدی بعنوان رحمتً للعالمین یاد کرده است. البته همه ی پیامبران رحمتً للعالمین هستند ولی این ویژگی در این دو وجود مقدس به نهایت می رسد. مهر حضرت گاهی در صلابت و قاطعیت حضرت جلوه می کند که امام مفسدان را از جامعه ی جهانی برمی دارد. یعنی امام موانع جلوه ی رحمانیت الهی را بر می دارد. در جعبه ی میوه، اگر یکی از میوه ها فاسد باشد، باید این میوه از این جعبه خارج شود و اِلا باعث فساد میوه های دیگر خواهد شد. انسان میوه ی هستی است ،اگر انسانی که سرتاسر شیطانی و فاسد است از این جامعه ی انسانی خارج نشود، بقیه ی انسانها را هم فاسد می کند. کسی که این میوه ی فاسد را بر می دارد این کار تجلی مهر اوست .در مورد امام زمان(عج) هم همین طور است. امام افرادی که سرتاسر شیطانی و فاسد شده اند را از جامعه برمی دارد. امام رضا(ع) می فرماید: امام زمان(عج) شفیق تر و مهربانتر از پدران و مادران نسبت به فرزندان شان است. پس ما باید یک رابطه ی پدری و فرزندی با امام برقرار کنیم. ما باید دست پدرانه امام را در زندگی مان باز بگذاریم، از حریم های الهی عبور نکنیم ،مقید به واجبات و محرمات باشیم و به سمت شیطان نرویم تا حضرت هدایت و تربیت ما را بعهده بگیرد.

اگر ما می خواهیم سیمای امام را در قرآن مشاهده بکنیم باید آیاتی را بخوانیم که سیمای پیامبر رحمت را به ما نشان می دهد. پیامبر می فرماید: شبیه ترین مردم است به من در چهره ی ظاهری ،اخلاق و گفتار .یعنی سیره مهدوی همان سیره نبوی است. پس تمام آیاتی که سیره ی نبوی را بیان می کند یک آئینه ی تمام نما در برابر ماست که ما جمال یوسف فاطمه را مشاهده کنیم.

سوره آل عمران آیه 59 می فرماید :ای پیامبر،رحمت ویژه الهی قلب تو را نسبت به مردم مهربان قرار داد ،پس خدا قلب امام زمان(عج) را نسبت به ما ،در نهایت مهر وعطوفت قرار داده است. در قرآن داریم که ای پیامبر،اگر تو خشن بودی همه از اطراف تو پراکنده می شدند. اگر عشق خالصانه رحمانی نباشد (تا از جانب معشوق کششی نباشد) این همه عاشق مهدی در مسجد جمکران جمع نمی شوند و بیش از هزاران مراسم دعای ندبه در فراق حضرت خوانده نمی شود که اینها جلوه های رحمانیت و رحیمیتی است که شامل تمام این افراد شده است .

ما می توانیم در آیاتی که سیمای پیامبر را به ما نشان می دهد ، سیمای حضرت مهدی را ببینیم. آیه 128 سوره توبه می فرماید: آنچه باعث سختی و ناآرامی ما می شود( جلوه ی رحمانی ) و ما را به رنج می اندازد،( قلب امام زمان(عج) را حتی وسوسه های شیطانی که آرامش را از زندگی ما می گیرند،ناراحت می کند) امام را بی قرار و ناآرام می کند .امام برای هدایت و سعادت شما ناآرام است. در جلوه ی رحمانیت داریم که امام در نهایت رحمت و معرفت نسبت به آنهاست. یعنی یک رحمت، محبت وعشق ویژه ای است که در عرصه دعاگویی ، استفغار و طبابت امام برای مردم خودش را نشان می دهد. در قرآن داریم که اگر مردم خطایی کردند تو آنها را ببخش و برای آنها توبه کن. این کار در وجود امام به تجلی تام و تمام می رسد که دعاگوی ویژه ی اهل ایمان است. عرفا می گویند هر کس به مرحله ی هدایت و تربیت رسیده است نتیجه ی دعای سحرگاهی امام زمان(عج) است که بدرقه ی راه ما شده است.

سید بن طاوس که از عرفا وعلمای ی بزرگ شیعه است به جایی رسیده بودند که می فرمود :من صدای و لهجه ی امام زمان(عج) را می شناسم. ایشان یکسری از دعاهای سحرگاهی امام زمان(عج) را برای ما گزارش کرده اند.

در یکی از گزارش ها داریم که شبی در سرداب مقدس سامرا بودم ،صدای مولایم را شنیدم که در دعای سحرگاهی این طور دعا می کردند :خدایا شیعیان ما یعنی مومنان واقعی از ما هستند و خمیر و سرشت آنها با ولایت ماست، خدایا بگذر از گناهان آنها و خطاهایی که در سایه ولایت ما بودند. خدایا ما را اکرام کن و به ما محبت کن با بخشش و آمرزش شیعیان ما. در روز قیامت در مقابل دشمنان ما آنها را مجازات نکن ،اگر میزان اعمال شان سبک است از اعمال ما امامان بردار و به آنها عطا کن.

جنبه ی تربیتی دیگر طبابت امام نسبت به اهل ایمان است. یعنی امام نقصان اخلاقی که در زندگی ماست می بیند و در مقام هدایت و تربیت ما برمی آید. درست است که ما بطور مستقیم در زمان غیبت محضر حضرت مشرف نمی شویم و طبابت حضرت را دریافت نمی کنیم ولی بزرگترین و پرتلاش ترین طبیب روحانی و معنوی امام زمان(عج) است که با دعا و تجلی رحمت و محبت شان، ما را مداوا می کنند.

جنبه ی تربیتی دیگر حکمت بخشی به افراد لایق است. سرچشمه ی حکمت و علم مفید وجود امام زمان(عج) است، هر کس که حدنصاب لیاقت را در وجودش ایجاد بکند حکمت به قلبش سرازیر خواهد شد.