خدامحورى در مال

خدا محور آن است که وقتى پولى براى او فراهم شد، کم یا زیاد و مى‏داند که این پول حق او نیست، مى‏گوید: نه.

همسایه‏اى در تهران داشتیم، سر برج که براى گرفتن حقوق‏به بانک مى‏رفت، آن زمان حقوقش پانصد تومان بود بانکى‏ها مى‏دیدند که مى‏نویسد: چهارصد و هشتاد و یک تومان و دو ریال، یک برج مى‏نوشت: چهارصد و نود و یک تومان، خیلى کم اتفاق مى‏افتاد که بنویسد پانصد تومان، یک روز بانکى‏ها به او گفتند: پانصد تومان به حقوق شما واریز مى‏شود، چرا هر وقت مى‏آیى حقوق بگیرى، کمتر مى‏نویسى؟

گفت: وقتى من مى‏خواستم کارمند بشوم اول رفتم خدمت آیت الله العظمى بروجردى، گفتم: من پذیرفته شدم که بروم کارمند بشوم، آیا کارمند شدن من حلال است یا حرام ـ خدا محور همه چیز را مى‏پرسد که نکند بین او و پروردگار ناهماهنگى پیش بیاید، گناه و خیانت و جنایت همین ناهماهنگى است، گفت: ایشان به من اجازه دادند، فرمودند: برو منظم هم برو، از کار مردم هم گره باز کن،چیزى از مردم کم نگذار، حالا من گاهى زود هم از خانه بیرون مى‏آیم ولى بر اثر ترافیک دیرتر به اداره مى‏رسم، این ده دقیقه را یادداشت مى‏کنم، یک روز مى‏آیم سه دقیقه دیرتر است، یک روز از اداره مى‏روم تا در خیابان چیزى بخرم، شش دقیقه مى‏شود یادداشت مى‏کنم، سر برج آن مقدارى که سر کار نبودم و حقوق حقم نیست، کسر مى‏کنم من قدرت مدیون شدن نسبت به کل مردم ایران راندارم، این خدا محورى است.

حرف زدن براى خدا، خندیدن براى خدا، ازدواج براى خدا، تأمین زن و بچه براى خدا، نه گفتن براى خدا.