بیست و چهار خزانه براى بیست و چهار ساعت
در روایتى آمده:
در هر بیست و چهار ساعت براى عبد بیست و چهار خزانه مرتب قرار داده مىشود، درب یکى از آن خزانهها باز مىشود، آن را پر از نور عمل نیکش مىبیند، عملى که آن را در یک ساعت از بیست و چهار ساعت انجام داده، به مشاهده آن نور، چنان انبساط و خوشحالى به او دست مىدهد، که اگر بر اهل جهنّم پخش کنند، شگفتزده مىشوند.
سپس خزانهاى را باز مىکنند تاریک و سیاه، بوى بدى از آن مىآید و این نتیجه ساعتى است که در آن معصیت خدا را کرده، به فزع و ترسى گرفتار مىشود که اگر بر اهل بهشت تقسیم کنند عیش آنها را ناقص مىکند. خزانه دیگرى بر او مىگشایند که از دیدن آن نه خوشحال مىشود نه بدحال و آن ساعتى است که در آن خواب بوده، یا غافل از برنامه بوده، یا به کارى از مباحات دنیا مشغول بوده است، از خالى بودن آن خزانه دچار اندوه مىشود که چرا در حالى که قدرت داشته آن ساعت را به منافع الهى پر نکرده و از آن غفلت ورزیده!!
و به همین صورت خزانه طول عمر را حساب کنید که چه چیزى در آن قرار دادهاید، آیا به حق پر کردهاید، یا از باطل و لهو و لعب آن را آلوده نمودهاید؟
اى نفس! امروز که فرصت دارى کوشش کن که خزانههاى ساعاتت را آباد کنى و آنها را از گنجهاى الهى بىبهره مگذارى. جایى که اسباب بزرگى تو است، میل به کسالت مکن و با استراحت و غفلت، بهرههاى الهى را از دست مده. مواظب باش از درجات علیّین محروم مشوى و حسرت و اندوه همیشگى برایت نماند
