دنیا و دنیاپرستان
اگر رابطه انسان با دنیا و عناصر آن بر اساس خواستههاى حق باشد به نحوى که دنیا را براى ادامه امور معیشت خود و زن و فرزندش و در جهت خدمت به خلق خدا از طریق انفاق، صدقه، زکات، خمس و براى نیروگرفتن در راه عبادت حضرت حق و آبادى و آخرت بخواهد، این دنیا دارى و دنیا خواهى عین عبادت و محض خیر و سعادت است و اسلام نه این که مخالفتى با چنین رابطهاى ندارد بلکه مشوّق انسان در مسیر چنین تعلّق و رابطهاى است.
وَ ابْتَغِ فیما آتاکَ اللّهُ الدّارَ الْآخِرَةَ وَ لَا تَنْسَ نَصیبَکَ مِنَ الدُّنْیا وَ أَحْسِنْ کَما أحْسَنَ اللّهُ إلَیْکَ وَلا تَبْغِ الْفَسادَ فِى الْأرْضِ إنَّ اللّهَ لایُحِبُّ الْمُفْسِدینَ» «1»
در آنچه خدا به تو عطا کرده است سراى آخرت را بجوى، و سهم خود را از دنیا فراموش مکن، و نیکى کن همان گونه که خدا به تو نیکى کرده است، و در زمین خواهان فساد مباش، بىتردید خدا مفسدان را دوست ندارد.
